Styczeń
Uroczystość Świętych Trzech Króli
(6.styczeń)
Uroczystość Imienia Jezus
(Przypada na II. niedzielę po 3 Królach)
Uroczystość dzisiejsza poświęcona jest czci Najświętszego Imienia JEZUS. Imię to najświętsze i
wymaga najwiekszego poszanowania. Święte, bo imię samego Boga-Człowieka, który niebo opuścił,
ciało ludzkie wziął i zstąpił na ziemię dla naszego zbawienia. Jest to więc imię samego
Boga. Jezus znaczy tyle co Bóg-Odkupiciel, Zbawiciel. W tym Imieniu więc zawarty jest
cały ogrom miłości i poświęcenia Chrystusa dla ludzkości. W nim zawarte są wszystkie
słowa i uczynki, modlitwy i umartwienia, jakie Syn Boży ponosił dla nas. Ono
przypomina nam pot i krew najświętszą, rany i boleści, męki i krzyż Zbawiciela.
Wszystko, co Syn Boży uczynił dla nas od żłóbka do grobu przypominamy sobie i staje
nam przed oczami duszy, kiedy wymawiamy to najsłodsze Imię Jezus.
Jezus to imię najświętsze, bo przez samego Boga w wieczności nadane jest Synowi
Bożemu: "Nazwane jest imię Jego Jezus, które było nazwane od anioła, pierwej,
niźli się w żywocie poczęło" (Łukasz 2, 21). Kiedy zbliżał się czas odkupienia
ludzkości, sam Bóg Ojciec posłał do Panienki, którą od wieków wybrał na matkę
Swego Syna, Archanioła Swego Gabryela i rzekł przez usta posłańca Swego do Maryi:
"Oto poczniesz w żywocie i porodzisz syna, a nazwiesz imię Jego Jezus." (Łuk. 1, 31.)
Wielkie to imię dla niezgłębionego znaczenia swego, wielkie, bo przez Boga
samego dane. Lecz jak wielkie tak również potężne i mocne w działalności Swej. Święty
Paweł mówi, że na Jego wezwanie wszelkie się zgina kolano, niebieskie, ziemskie, i
podziemne. Sam Zbawiciel zapewnia nas, że: "Jeźli o co prosić będziecie Ojca w imię
moje, da wam" (św. Jan 16, 23). "W imię moje, mówi Zbawiciel (św.Marek 16,17,18),
czarty będą wyrzucać, nowemi językami będą mówić, węże brać będą, i choćby co
śmiertelnego pili, szkodzić im nie będzie." Mocą tego Imienia leczyli Apostołowie
chorych i liczne cuda czynili, jak nam opowiadają dzieje apostolskie.
Dzieci tego świata zwykłe obchodzić dzień Imienin swych, poświęcając czci
własnego imienia czas i zabawę. Kiedy zbliży się dzień imienia ojca lub matki
spieszą dobre dzieci, by obchodzić ten dzień wspólnem świętem familijnem, by przez
to dać dowód wdzięczności i miłości ku rodzicom i przypomnieć sobie ich
dobrodziejstwa. To też słuszną i godziwą rzeczą było, by Kościół Boży ustanowił
dzień uroczysty, w którymby obchodził pamiątkę Imienia najlepszego Ojca, w
którymby w szczególny sposób dał wyraz najgłębszego szacunku, jaki się należy temu
najświętszemu i najdoskonalszemu Imieniu Jezus.
Przez kilka wieków łączył Kościół Boży uroczystość Imienia Jezus z uroczystością
Obrzezania Pańskiego. Tak było aż do wieku 15. Naonczas żył we Włoszech gorliwy
misyonarz, a gorący czciciel Imienia Jezus, św. Bernardyn z Sieny. Ten przechodząc w
szerz i dłuż Włochy, miewał żarliwe nauki i gorącemi słowami nawoływał do pokuty. A
chcąc lud tem skuteczniej pobudzić do żalu i miłości ku Jezusowi, zwykł był na osobnej
tabliczce wypisywać Imię Jezus, i pokazując je ludowi, wpajać w niego cześć do Imienia
Jezus. Stolica Apostolska pochwaliła to postępowanie i zaleciła rozszerzanie czci
Imienia Jezus. Zajął się tem Franciszkanin, Bernard z Brustis. Ten ułożył osobne
modlitwy kościelne dla kapłanów i osobną Mszę św. ku czci Imienia Jezus, którą
ojciec św. Klemens XIII. zatwierdził. Było to w roku 1530.
Odtąd obchodził zakon Franciszkanów uroczystość Imienia Jezus osobnem świętem
dnia 14.stycznia. Wnet zawiązywały się bractwa Imienia Jezus, obdarzone przez
papieży licznemi odpustami. Papież Inocenty XIII. (w roku 1721) nakazał uroczystość
Imienia Jezus obchodzić w całym Kościele. Jako dzień święta naznaczył drugą niedzielę po 3 Królach.
Podczas gdy inne uroczystości i święta Pana Jezusa przypominają nam poszczególne
tajemnice z życia Pana i Zbawiciela naszego, uroczystość Imienia Jezus łączy w
sobie pamiątkę wszystkich dobrodziejstw i całej miłości Jezusa ku nam. Obchodzimy
więc to święto z szczególną czcią, przypominając sobie wszystko to, co Syn
Boży uczynił dla nas i dla naszego Zbawienia.
Nauka
Święto Imienia Jezus przypomina nam obowiązek poszanowania, jakie się temu najświętszemu Imieniu należy. Przypomina nam w szczególny sposób drugie przykazanie Boże. "Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno". Jak często grzeszymy przeciwko temu przykazaniu. Przypomnę tylko niepotrzebne wymawianie tego najświętszego Imienia w gniewie, złości, niecierpliwości, bez wszelkiej potrzeby z grzesznego przyzwyczajenia. Wymawiajmy często imię Jezus, lecz wymawiajmy je w pobożności, w potrzebach, w pokusach. "Jedząc, pijąc, podróżując," mówi św.Chryzostom, "wymawiaj Imię Jezus." Czyń wszysto w imieniu Jezusa, a wszystkiego dokonasz. Wymawiając z wiarą imię Jezus, odpędzisz choroby, i szatana odegnasz od siebie. "W Imię Jezus nawrócił się świat i niebo się otworzyło." "Imię Jezus," mówi św.Bernardyn, "daje nam pociechę w cierpieniu, a gdy ono przygniata nas najokropniej, wtedy jak najgłośniej wzywajmy Jezusa." "Jak tylko wymówię Imię Jezus," mówi św.Bernard, "zaraz dobre myśli powstają w mej duszy." Używajmy imienia Jezus jako pozdrowienia katolickiego. "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus", oto pozdrowienie katolickie, zaprowadzone przez Kościół, zaopatrzone w odpusty.
Zaślubiny św. Józefa z Najśw. Maryą Panną
(święto kościelne: 23 stycznia)
